VRIJE TIJD (deel 2)

Na de onthulling van 'VRIJE TIJD' werd al snel duidelijk dat de toevoeging van de lenticulaire achterplaten de leesbaarheid niet ten goede kwam. In eerste instantie nog toegeschreven aan niet werkende verlichting en daarna aan de de wijzerkleur of wijzergrootte. Maar al snel waren de geluiden in de wijk hoorbaar dat de tijd hun ontnomen was, hoewel de klok voor de ingreep niet werkte. Als makers raakten we in gesprek over de positie die je in moet nemen op het moment dat een beeld (ontwerp) niet voldoet aan de eisen die je er vooraf aan stelde. Waarbij ook de positie van Rolf Engelen in de Landenbuurt, zijn project liep daar nog langer door en hij wilde in zijn relatie met de buurt oprecht blijven, een rol speelde. We hebben het besluit genomen de klok in de orginele staat te laten terugbrengen en van de drie achterwanden drie klokken te maken waarvan er een in het buurtcentrum een plek krijgt, een in het CBK Rotterdam en een verkocht gaat worden. Overigens bleek het Citytech lastig uit te leggen dat de klok niet voldeet aan de gestelde eisen, "het is toch een mooi beeld?". Maar de beslissing de klok terug te brengen in de oude staat betekent niet dat het beeld mislukt is, de klok is veiliggesteld voor een periode van drie jaar waarin het CBK Rotterdam voor de kosten betaald: daarna is het aan de buurt verantwoordelijkheid te nemen.

Het beeld 'VRIJE TIJD', de stadsklok met lenticulaire achterplaten, bedekt met een wandklok als protest tegen de verminderde leesbaarheid van de klok.